YoUpdates

YoUpdate 24 mei – De uitslag en het vervolg

By on 24 mei 2017

(English Below)

Na 4 heerlijke dagen thuis waarin de focus lag op ons viertjes en wat tijd samen, moesten we vandaag weer terug naar het Prinses Maxima Centrum. We moesten ons meldden om half 11 en er was gevraagd om al onze spullen mee te nemen om zo voorbereid te zijn op een eventuele kuur.

We werden vanochtend al overladen door kaartjes, smsjes, appjes etc. Wat lief van jullie dankjewel. En bepakt en bezakt en met een dosis goede moed vertrokken we naar Utrecht.

Eerst werd Youp zijn porto cath weer aangeprikt, dat ging nog even mis, en Youp liet duidelijk van zich horen, dat hij dit allemaal niet zo leuk vond. Maar uiteindelijk zat alles erin en werd er bloed afgenomen. Dit om t kijken of hij zou kwalificeren voor een nieuwe kuur.

Daarna volgde het gesprek met de oncoloog, en zoals al vermoed volgen er 2 nieuwe kuren voor nu. De tumor is geslonken, hij was in maart ongeveer 7,8 cm bij 6,5 cm en nu 6,7 bij 5,5 ongeveer. Een afname van ongeveer 1 cm. Het lijkt ook dat het einde van het staartbeen iets meer is vrijgekomen. Een belangrijk punt als het straks komt tot een operatie. Ook lijkt de activiteit van de tumor wat verminderd, en lijkt de tumor wat aangedaan (:0). Al met al een goed signaal voor nu, we mogen dus door met de behandeling. En dat is goed nieuws voor ons. Natuurlijk zien we wel op tegen de chemo want dat is geen pretje en ook de “angst” voor de aplasie en mogelijke gevolgen is heus aanwezig. Maar wat nu is geweest hoeft geen voorbode te zijn voor deze 2 kuren. Ze hebben ook een extra medicijn voorgeschreven voor na de kuur, die de aplasie qua lengte en heftigheid iets moet doen afnemen.

We weten dus ongeveer weer waar we aan toe zijn voor de komende 6 weken. Daarna wordt er weer bepaald hoe we verder gaan, weer naar aanleiding van scans.

We liggen nu weer op afdeling Pauw, en hebben ook voor de komende dagen een kamer in het Ronald McDonald huis, daar zijn we erg blij mee, omdat Bram een lang weekend heeft.

Dus gaan we er vandaag vol er weer voor. Dank voor ieders steun en lieve woorden. Daar zijn we ongelofelijk dankbaar voor. Ik meld me nu weer even bij Youp, want bij die kanjer loopt de eerste zak chemo alweer door!

 

Lieve groeten van Ray en Dag

Ps Hopelijk wint Ajax vanavond, want Ray’s zenuwen gieren door de kamer 🙂

Adres

Youp Daniëls

Prinses Maxima Centrum

Afdeling Pauw kamer 1.2

Lundlaan 6

3584 EA Utrecht


After 4 wonderful days at home were our full focus was on spending some time together, we had to return to the Princess Maxima Center today. We had to report at half past 11 and were asked to take all our stuff with us to prepare for a possible chemo. This morning we received loads of texts, apps etc. Thank you to all of you, that was so kind. With all this support we went to Utrecht with a large dose of courage and a fully packed car.

Upon arrival Youp’s  porto cath was attached, and after 2 tries it was installed. Youp made clear that he did not like this all. But eventually everything was in and blood was taken out of the porto cath. That was needed to see if he would qualify for another chemo.

After this a conversation with the oncologist followed, and as already suspected, there are 2 new chemo’s are planned for now. The tumor did shrink, in March it was about 7.8 cm by 6.5 cm and now 6.7 by 5.5 cm. A decrease of about 1 cm. It also seems that the end of the tailbone has become more visible. An important point when it comes to an operation in the future. Also, the activity of the tumor appears to be somewhat diminished, and the tumor seems to be somewhat tired (: 0). All in all, a good signal for now, so we can continue with the treatment. And that’s good news for us. Of course, we are not looking forward to chemo because this is quite heavy and also the “fear” for the aplasia and possible consequences are present. But what has happened with the last 2 chemo’s does not have to be a pretext for these 2 cures. They also prescribed an additional medicine for post-cure, which has to decrease the length and intensity of the aplasia. So, we have an idea about what is happening in the coming 6 weeks. After that, we will determine how we proceed, again in response to scans.

Youp has been admitted in the oncology department and we managed to get a room at in the Ronald McDonald house for the coming days. We are very happy because Bram has a long weekend.

We are ready for the next battle alongside of Youp. Ready to face 2 rounds of chemo with hopefully good results. Thank you for all your support and kind words. We are incredibly grateful for that. Now I return back to Youp, since this little hero receives his first chemo from round 3 as we speak.

Love Ray and Dagmar

ps. Hopefully tonight Ajax will win the final match… Ray’s nerves are totally present 🙂

Address

Youp Daniëls

Prinses Maxima Centrum

Afdeling Pauw kamer 1.2

Lundlaan 6

3584 EA Utrecht

Continue Reading

Tour Du Youp

YoUpdate 28 april

By on 28 april 2017

Euforisch. Ja dat is het woord. Youp is vanochtend onverwacht van de beademing afgehaald. Het was eerder dan verwacht en gehoopt. Veel eerder. Zelfs de artsen zijn wederom verbaasd. Nu eens in goede zin. Want het is spannend geweest zeiden ze. Het ging immens slecht en snel ook. En het gaat nu behoorlijk goed naar omstandigheden.

Vanochtend meldde ik me bij het bed van Youp zo rond 8 uur. Youp was een beetje bij kennis, al was hij wat wazig door alle sedatie medicatie. Ik hoorde wat van de verpleegkundige over de nacht. Terwijl we wat stonden te praten en ik al weer best gelukkig was doordat ze aangaf dat er wel echt wat vooruitgang was, kwam een van de intensivisten binnen (artsen van de IC). Hij sprak ondertussen met de verpleegkundige en zei: “We kunnen wel detuberen!”. Hij koppelde de slang los en draad wat aan wat knoppen en stond met zijn handen in de zakken, rustig toe te kijken… Mijn hartslag schoot met 100 omhoog en ik had een soort kortsluiting. ” Uh sorry, U zei detuberen… Wat betekent dat eigenlijk?” Nu snap ik wat detuberen moest zijn, maar doordat we eigenlijk geen 72 maar 5-7 dagen op een fijne lijn zouden zitten tussen het wel of niet halen (dit werd ons woensdagavond door de artsen medegedeeld) snapte ik er niets meer van. Maar het was wat ik dacht dat het was. Youp ademde weer zelf, wel met hulp van zogenaamde “optie-flow” (een extra zwaar snorretje met zuurstof), maar hij deed het zelf. En dus werd 20 minuten later het buisje in mijn bijzijn verwijderd. En daar huilde Youp, een super zwak en zacht huiltje, maar muziek in mijn oren.

Het bleef vandaag spannend want ze waarschuwden dat een terugval in een klein hoekje kon zitten. Maar vooralsnog gaat het heel goed. En ja, Youp is nog heel ziek, maar ook nu heeft hij de IC artsen, de Oncologen, het verplegend personeel voor een verrassing gesteld. En een hele goede mogen we stellen. Ook heeft hij ruim een uur bij me gelegen. Ik zat er als een trotse moeder met haar zojuist geboren kind, zo voelde het en zo straalde ik. Ik weet dat de weg voor ons nog lang is, maar deze slag hebben we gewonnen, heeft Youp gewonnen. En dat bied zoveel hoop, die kanker, dat redden we ook. Youp en wij.

Er is nog zoveel te melden, te vertellen over de afgelopen dagen. Maar we gaan even “feesten”, Ray is nu bij Youp, ik bij Bram in het Ronald McDonald huis en straks drinken we een glaasje samen, proosten we op de wilskracht van onze zoon.  Op de kundige artsen en verpleegkundigen, PM medewerkers, op de vrijwilligers en het management van het Ronald McDonaldhuis, op onze mede ouders en vechtende kids hier. Op grote lieve Bram, onze eerstgeboren zoon, lieve grote broer.

En op jullie. Op jullie allemaal, op jullie steun, jullie kaarsjes, jullie gebeden, jullie positieve gedachten, jullie aandacht voor ons, voor Youp. Ik weet zeker dat door jullie allemaal hij het ook heeft gered. Uit de grond van ons hart DANKJEWEL!


Euphoria. Yes, that’s the word. Youp was unexpectedly taken off the respiration this morning. It was much sooner than expected and hoped for. A lot sooner. Again Youp even amazed the doctors once again. This time in a positive way. Because he was hanging by a thread, barely alive, they said. It went downhill and fast too. And suddenly things are turning around, is luck finally on our side?

This morning I was back at Youp’s bed at around 8 o’clock. Youp was a little acquainted, though he was a little blurred by all sedation medication. Youps nurse and I were just discussing the past night, what had happened and how Youp had done. While we were talking, I became very happy again because she indicated that there was some progress. Then one of the intensivists entered (IC’s doctors). He spoke to the nurse and said, “We can do it!”. He disconnected the tube, turned some buttons and stood there with his hands in the pockets. Quietly, my heartbeat shot through the roof and I had some kind of short circuit. “Uh sorry, You were saying DETUBATION? ” What does that mean? ”  Obviously in a calm state of mind, I would know what detonation means, but on Wednesday night the doctors indicated a tough line for 5-7 days before we could state that he got through it. So this came as a total surprise, leaving me starteld. But it meant was what I thought it meant. Youp was able to breathe by himself again, with just a little help of so-called “opti-flow” (an extra heavy snare with oxygen), but he breathed by himself. And so 20 minutes later the tube was removed in my presence. And there cried Youp, a super weak and soft cry, but music in my ears.

It was exciting today because they warned that a relapse could be in a small corner. But for the moment, it’s going to be very good. And yes, Youp is still very ill, but now he has also given the IC doctors, the oncologists, a surprise to the nursing staff. And we can make a good one. He has also spent more than an hour with me. I was sitting there like a proud mother with her just born child, so felt and so I radiated. I know that the road for us is still long, but we won this battle, Youp has won. And that offers so much hope, the cancer, that we also save. You and we.

There is still so much to be told about the past few days. But we’re going to celebrate this good news for a while, Ray is now with Youp, Bram and I are atthe Ronald McDonald’s house and tonight we might have a drink together, celebrating the tremendous strength of our son. We will celebrate the knowledgeable doctors and nurses, pedeatric employees, we will celebrate the volunteers and management of Ronald McDonald House,  our fellow parents and fighting kids here. And of course we will celebrate our brave big Bram, our first born son, and dear big brother.

And we will celebrate you all. All of you, your support, your candles, you prayers, your positive thoughts, your caring for Youp. I’m sure that because of all of this, because all of you he made it too. From the bottom of our heart THANK YOU!

Continue Reading

YoUpdates

Korte YoUpdate 

By on 20 april 2017

Gistermiddag ging het heel slecht met Youp. Ik zal de lange versie jullie besparen, maar vannacht sliep Youp op de Intensive Care in het Wilhelmina Ziekenhuis. Ray is naar huis gegaan laat op de avond en ik sliep met Carlijn in het Ronald Mcdonaldhuis.


Vooralsnog blijft hij op de IC waar hij Hulp krijgt met zijn ademhaling. Kaarsjes zijn weer meer dan ooit welkom voor zijn herstel. We hebben goede hoop en zien dat de hulp geboden aan hem nodig maar effectief is. De nacht is in elk geval redelijk gegaan.

Liefs Ray en Dag


Yesterday afternoon things went downhill very fast for Youp. I’ll save you the long version, but Youp spent the night at Intensive Care at Wilhelmina Hospital. Ray went back home late in the evening and I stayed overnight with Carlijn at the Ronald Mcdonald House.

For the time being, he stays on the IC where he gets assistance on his breathing via opti-flow.  Lighting candles for Youp are more than ever welcome to support his recovery. We have good hopes and see that the assistance offered to him is necessary but effective. The night has gone well anyway.

Love Ray and Dagmar

Continue Reading