Lieve volgers van kaarsje voor Youp,
eind februari beloofde ik jullie een update na het bericht dat Youp schoon was, dat we de bloemenkraal in ontvangt mochten nemen. Dat is al even geleden, en de stilte duurde wat langer. Terwijl je dit toch van de daken zou willen schreeuwen en het vol zou willen opschrijven… blokkeerde het allemaal even.
Een stroomvloed van emoties kwam langzaam los, gevoelens van ongeloof, dankbaarheid, geluk, verdriet maar ook zelfs een beetje boosheid af en toe. En dat irriteerde mateloos bij mij, hoezo? Dit was alles waar we op hadden gehoopt en meer, en dat was ineens daar…
Toch hoort het er allemaal bij. De ontlading. De achtbaan. De ruimte om te voelen en te laten gaan.
Daarom duurde het iets langer voordat ik weer een woord op papier kon zetten. Maar wat zijn we ook nu weer gesteund, wat is de blijdschap en opluchting voelbaar om ons heen, wat een lieve reacties krijgen we tot op de dag steeds weer.
Op woensdag 7 maart, exact een jaar later dat de echo op woensdag uitwees dat de tumor zo was gegroeid, ja exact een jaar later, meldden we ons in het Prinses Maxima Centrum voor de ontvangst van de bloemenkraal.
Die dag staat ook weer in ons geheugen gegrift. En ook nu weer lopen de emoties door elkaar. We meldden ons om 9 uur op poli Oranje, mijn ouders en onze fotografe Marijn Fidder van het project “Stoute Cellen” zijn erbij, om deze ochtend met ons mee te maken.
Eerst wordt Youp onderzocht, gewogen, gemeten en “spierballen meten ” (bloeddruk). Youp ondergaat het meeste met een lach, bij de bloeddruk duurt het even te lang en vindt hij het niet meer leuk. Dat mag.
Daarna hebben we eerst een gesprek met de oncologen. Kort reflecteren we op het proces, we bekijken de begin en eindscans en er is vooral ruimte voor ons gevoel, voor ons. De oncoloog wijst ons erop dat het voor ons nu pas begint, dat nu de verwerking komt, de emotie en hoe we daar ruimte voor moeten maken, hoe we daar tijd voor moeten nemen, dat dit normaal is. En ik knik door mijn tranen heen, dankbaar dat hij hardop zegt dat dit normaal is… Die knoop in mijn maag, dat gekke gevoel, niet weten wat ik nu even moet voelen. En dan komen Bram en mijn ouders er weer bij. En komt het prachtige moment waarop onze oncoloog van het eerst uur, dokter Van Noesel, ons de bloemenkraal overhandigt. Ondanks zijn enorme bezigheden voor de op handen zijnde opening van het nieuwe Prinses Maxima Centrum, was hij speciaal gekomen voor dit speciale moment. Wat hebben we dat gewaardeerd.
Onze pedagogisch medewerker Carolien heeft een prachtige kraal en speech speciaal ook voor Bram. De cirkel is rond. Met Carolien vertelden we het nieuws van de pestcelletjes aan Bram, met Carolien bereidden we Bram voor op de operatie van Youp en Carolien zorgde dat ook hij nu een mooi speciaal moment had. Bram glom en wij ook!
Daarna deelden we onze kleine traktatie uit, aan alle medewerkers in het PMC, de verpleegkundigen, de afdelingsassistentes, de voedingsassistentes, de gastvrouwen en natuurlijk aan Lenie, die toch wel een speciaal plekje inneemt op de afdeling, met een groot hart voor de kinderen en hun ouders…
Een van de verpleegkundigen van het eerste uur Chantal kwam erbij. In die eerste week een jaar geleden, was ze streng, kordaat en kundig, ze gaf mij het vertrouwen dat ik het kon, dat ik dit aankon, dat ik het goed deed. Zij en al die lieve andere verpleegkundigen en ondersteunend personeel hebben zo gezorgd dat Youp en wij ons thuis voelden in het PMC, zij zijn GOUD waard. Dankjewel lieve mensen voor de dierbare zorg voor ons, voor ons als mensen zien, voor het luisterend oor, de arm om onze schouders, het lachen en de humor, de persoonlijke touch. Wat zijn we jullie dankbaar.
En nu staan we aan de vooravond van een nieuw begin, van nog veel spannende momenten, met enige zekerheid dat het nu goed is, waar vertrouwen in Youp en zijn lijfje een plek moet krijgen en waar we verder gaan om ons nieuwe normaal vorm te geven. Om als gezin van vier, het leven te vieren.
We zullen jullie op de hoogte blijven houden van de vorderingen van ons gezin en bij scans die de eerste 2 jaar elke 3 maanden zullen plaatsvinden, kunnen en zullen we de spanning met jullie delen, en hopelijk elke keer weer de opluchting ook.
We hebben een 2e kans… Wat zijn we rijk!
Note: Deze prachtige foto’s hebben we te danken aan @Marijn Fidder.
