Lieve allemaal,
Ik begon deze blog al eerder deze week, nog voor de 4e chemo ronde…. Maar door gebrek aan energie… pas nu af.
onze Youp is vandaag een 1/2 jaar oud! Hoera, wat een mijlpaal. Van mijn zusje had ik voor de geboorte van Youp “milestone” cards gekregen, leek me ontzettend leuk om die te gaan gebruiken, hier ben ik 1 maand oud, hier mijn eerste lachje, mijn eerste hapje etc. Helaas waren de afgelopen maanden anders, en hadden we hele andere “mijlpalen”, de 3 maanden mijlpaal stond samen met de 1e keer chemo, mijn eerste hapje lukt niet, en mijn eerste lach, was in een ziekenhuis bed, en deed ons tot tranen aan toe beroeren dat we de milestonekaart vergaten.
Maar deze mijlpaal, hebben we en wat zijn we trots op deze dappere 1/2 jaar oude baby.
Fast forward naar vandaag, het is nu de 3e chemo dag in ronde 4. En deze ronde gaan we vooralsnog niet slecht. Natuurlijk gaat het Youp niet geweldig, is hij niet echt blij en heeft hij zeker last van de chemo en de bijwerkingen. Maar alles binnen de perken eigenlijk. Naast de ongemakken van de chemo heeft hij ook wat last van gewone 6 maande oude baby perikelen zoals het vormen van tandjes en de daarbij behorende kapotte billen. Al met al voelt hij zich gewoon miserabel. Maar niet zeer pijnlijk zoals de laatste kuur, deze 3 dagen hebben we gewonnen.
Eigenlijk ging ik deze keer zeer zelfverzekerd het ziekenhuis in. Na de Tour du Youp bleven we gelukkig een hele week thuis en genoten we van elkaar. Wel merkten we dat we echt allemaal moesten bijtanken, gebrek aan energie en puf om dingen te doen. Ook dus te bloggen. De emoties, alles was echt even op. Na even te hebben kunnen bij slapen, bijkomen thuis in ons heerlijke huis, moesten we ons woensdag weer melden. Al snel bleken we ons te kwalificeren en konden we de 4e chemo starten. Vandaag meldde ik me om Ray af te lossen, en vanavond kwam papa hierheen om te zorgen dat ik als verrassing terug kon naar Haarlem om even Bram in te halen op de laatste avond van de avondvierdaagse. Ik mocht met papa’s auto dan naar Haarlem even heen en weer terwijl hij op Youp paste. Maar na een paar kilometer ging het mis, de auto deed vreemd en de koppeling rook sterk verbrand. De auto aan de kant en bellen naar de ANWB. Die kwam relatief snel en was meer dan lief in hun aanpak. De auto werd weggespeeld en ik werd naar het ziekenhuis gebracht, papa meegenomen naar de auto om zo vervangend vervoer te regelen.
Dit is zo ontzettend rot… most important ik wilde zo graag Bram verrassen, ik zag zijn blije snoetje al voor me. Hij heeft het zo goed gedaan, hij en zijn klasgenootjes hebben zo gezellig zonder te zeuren deze dagen volbracht…. En nu ben ik er niet bij.
Ik snap best dat dit allemaal geen wereld rampen zijn, maar voor nu voelt het zo ongelofelijk rot, en bleh. Zo dat is eruit.
Maar lieve Raym stuurt filmpjes, en zegt dat het gewoon pech is, het is maar materieel en niemand is gewond, papa is lief blijft rustig en zegt dat het allemaal niet erg is, dat het niet uitmaakt.
Maar waarom voel ik me dan gewoon zo ongelofelijk rot. En wil het even niet. Waarom is Youp zo dapper en raak ik zo van streek door iets “kleins”. Ik duik mijn bed in, onder mijn deken, en misschien als ik heel erg mijn best doe, misschien dan, heel misschien word ik wakker en is alles voorbij, leek dit net een nare droom.
Ach weet je, morgen een nieuwe dag, weer genoeg tijd om sterk te zijn en er wat van te maken. En dan zondag is het vaderdag, wat zou ik zonder de 2 vaders in mijn leven moeten. Dikke knuffel voor alle vaders, maar ik heb hier toch 2 van de beste exemplaren.
liefs Dagmar
Wat een kracht weer in jou Dagmar. Ik vind het juist heel eerlijk van je dat je aangeeft dat je even van slag raakte. Zo raar vind ik het niet, je bent al maanden aan het “topsporten” en een “lekke band” kan dan net even teveel zijn.
Succes met de verdere chemo voor Youp en jullie. Zet m op!
Liefs, Marjolein
Wat lief van je Marjolein, ja is ook zo, maarre bleh ! Dank voor je lieve woorden!
Lieve schat Marijn schreef laatst power mama voor mij ben je dat ook. ❤
Natuurlijk voel je je rot! Je kind is ziek, toch hoge kosten aan zo n rotauto en alsnog de finish gemist. Er is hard gewerkt aan de tour de youp, kunnen wij als lezers van dit blog nu jou eens steunen? Allemaal een bijdrage zodat jullie straks iets leuks kunnen doen? Als oma snap ik het verdriet en de zorgen van je ouders ook zo goed. Je kind lijdt en je kleinkind is zoooo ziek! Mensen die dit blog volgen, iemand een idee hoe we een soort koppeling crowdfunding kunnen starten? Dat kunnen we wel voor jullie doen…..
HI Inge, dat is echt niet nodig! Ik wil dat zeker niet hebben….!!! Super lief antwoord en dank je voor je lieve woorden. We worden echt niet vergeten! Het is gewoon even balen. Lieve groeten!
Zoveel respect voor jullie. Maak je maar niet druk om de auto!
Dat is het minste, je zet je zo in voor je kindertjes, dat moeten ze voelen en er komen nog genoeg momenten dat je Bram kunt verwennen.
Ik wens jullie heel veel sterkte, ik ken jullie niet maar Youp zijn kaartje brandt hier.
Lieve groet, Justine
Wat schrijf je toch treffend Dagmar, zo recht uit het hart. Heel bijzonder en ontroerend. Ik snap ontzettend goed dat je van slag was/bent, al dat gedoe met die auto terwijl je gewoon bij jouw mannetje wilde zijn op de grote markt. Had je zo’n leuke verrassing in gedachten en dat lukt dan niet. Ik hoop dat jullie een heel relaxed weekend hebben samen. Groetjes Anca
Kan mij voorstellen dat je van streek raakte,soms loopt de emmer even over….jullie maken ook niet zo wat mee als gezin….goed dat je het zo van je af schrijft. Heel veel succes weert deze ronde.liefs en een dikke kus voor youo
Natuurlijk grote teleurstelling. Bram zo verrassen zou geweldig zijn. Erg sneu dat het mis ging met de koppeling. Mooi dat je je hart hier hebt kunnen luchten. Wens je een mooie en rustige vaderdag toe met al die mannen om je heen. Groet en sterkte, Marianne. ( ben jullie gaan volgen door artikel over de Youp tour)
Ik vond het zo knap dat je gewoon meeliep met de avondvierdaagse. Voor Bram belangrijk dat hij ook gewone dingen met z’n klasgenoten kan doen, maar het is geen gemakkelijke opgave. En natuurlijk wil je er dan gewoon staan bij het binnen halen.
Ik heb echt onwijs veel respect voor hoe jullie alles maar bolwerken voor beide kinderen. Liefs
Wat een pech!!! Ook dat nog! Ik snap dat ver onder de dekens even als de beste plek aanvoelde. Alle kracht weer gewenst voor deze etappe.
Liefs, Corine.
ja dat is inderdaad een domper dan , maar er komt straks als alles weer beter gaat met youp wel weer tijd om dat met bram goed te maken en dan krijgt hij weer wat meer aandacht .
wel goed om te horen dat youp de chemo kuur goed heeft ondergaan , voor zover dat goed kan zijn natuurlijk, wanneer hoor je dan hoe de waardes gereageerd hebben op deze kuur ?
veel sterkte weer de komende weken ook groeten aan ray
p.s ik weet nog een goed adres voor je vader om de auto te repareren 🙂 , maar wel in mestreeech
Lieve buren wat fijn te lezen dat de normale ontwikkeling van Youp, zoals tandjes krijgen met bijhorende verschijnselen goed gaat en dat de chemo z’n werk doet.
Maar pittig heeft ie het wel , maar hij is dapper!
En ja jammer dat je er door auto pech niet kon zijn op tijd voor bram en voor je zelf
Maar wees blij dat het niet tot ongelukken heeft geleid.
En ach die auto wordt wel weer gemaakt .
Als je met vervoer , halen of brengen hulp nodig hebt mag je altijd vragen als ik er ben
06 831 70 667
Hoop dat jullie wat van het weer kunnen genieten
Lieve groet en voor bram weer een high five
Ronald en Gemma
Lieve Dagmar
Na zoveel inspanningen in het ziekenhuis ,thuis etc etc met alle spanningen qua uitslagen was dit toch echt de druppel……
iWij staan versteld van jullie kracht en energie in deze voor jullie zo’n extreem moeilijke tijd.
Om dan ook thuis alle ballen in de lucht te houden is bijna onmogelijk
Maar jullie doen het
Bewonderswaardig voor jullie allemaal
Wij hopen dat Youp de kuur goed doorkomt met goede uitslagen
Wat een sterk mannetje en zoooo lief
Heel veel sterkte voor jullie en een knuffel voor Bram en Youp
Liefs. Bart en Annetp
Lieve Bart en Annet,
jullie weten als ervaringsdeskundigen als geen ander hoe de ziekte zijn tol kan eisen. We gaan ervoor en met papa en mama em Carlijn aan onze zijde redden we het!
liefs Dagmar